Омилени анимеа

Осврти и мислење за популарните и не-толку-популарните анимеа

Омилени манги

Осврти и мислење за популарните и не-толку-популарните манги

Топ листи

Годишни осврти на најдобрите манги и анимеа

Кратки анимации

Видео од кратки но слатки уживања

Музика во анимеата

Фантастичките почетни или завршни музички теми

31 јануари 2010

Roses are red, violets are blue, THIS SHOW IS ABOUT PANTIES!

Обично избегнувам да коментирам на R17+ рангирани анимеа, ама ова аниме прво што ме насмеа и расположи, второ што не ме замараше со некоја приказна, пошто и ја нема, трето што ми се вклопува во моменталниот hate mood што го имам за машкиот свет *evil grin*. Colorful е кратка телевизиска серија, базирана на манга со истото име, која прикажува само екстремно деформирани слики од имагинацијата и фасцинацијата со женскиот долен веш на неколку стереотипни ликови. Ова е смешна, помалку чудна, брза и манијачна парада на перверзија до екстрем. И вреди да се погледне, чисто заради варијација во изборот на гледање.



За жал, јас се пронајдов во Наградата Б, па оттука фрустрацијата моја моментална :)
Ba-bai засега

26 јануари 2010

Anime-overload

anime overload - I'm actually losing track on Twitpic
My private and totally private collection of anime

22 јануари 2010

The music that can heal hearts


И најдосадно да ви е, ќе се изненадите од нешто потполно неверојатно


"ARIA on a G-String" from "Orchestra Suite No.3 in D BWV.1068:Aria" by J.S.Bach

20 јануари 2010

Ете... еднаш и тоа да пробам

Многу ретко давам шанса на некое slice of life аниме, мислам дека и порано сум споменала. Па уште и ако спаѓа во жанрот на school... пфф, не е за мене, дефинитивно. Претпоставувам ова аниме, кое не ниту Haruhi, нити Beck, нити Lucky Star, го изгледав испровоцирана од постот на Japanator's Top 50 of the Decade. Едноставно кога местото број 1 го делат K-On! и FLCL, кои неможев да ги спојам, и кога образложението за тоа е "Surely you didn't think I was serious, did you?"
Уф, ама сум лесна за провокација, признавам. Ама тоа и не е така лоша особина. Полошо би било да речев „Ова С**ње нема шанси да го гледам, никогаш“ што го прават многу мои помлади колеги. Никогаш не вели никогаш, и дозволи да бидеш изненаден.
Поентата на изненадувањето, конечно, е забава. Иако, анимево е толку перфектно направено да биде голем маркетиншки успех, просто неверојатно. Девојчињата се претерано слатки, се’ е фино, убаво, нежно, MOE (a.k.a. japanese cuteness) written all over it. Плус, свират инструменти, пеат „смешна“ јапонска поп музика (K-on, скратено од keiongaku - "light music", т.е. јапонски израз за поп музика), одлична причина за издавање на големо-тиражен саундтрак и милион ситни specials на a-must-buy BD edition. И, секако, втора сезона. Плус, верувам дека има толкав fan base и следствено толку колекционерски предмети и cosplay желби - уф!
Всушност, совршен опис како што прочитав некаде би бил "A big pile of Moe". Точка.
Поентата на приказната, односно постов, пак, е што анимево е совршено, навистина - во смисла, совршено склопено за својата цел и својата таргет група. Немав апсолутно ниедна забелешка, ни за анимацијата и цртежот, ни за музиката, ни за актерите, нити пак за ликовите и дијалозите и хуморот. А на крај ни за приказната, која скоро и да нема врска со реалниот свет на средношколците. Значи ако сте расположени за cuteness overload...feel free to try it. За прв пат во животот и јас бев.

OP Theme

ED Theme

13 јануари 2010

10 јануари 2010

Once in a blue moon

"Once in a blue moon" мислам дека е совршен опис за нешто толку психоделично, што сум сигурна и јас, како и оние неколкумина што го изгледаа ова аниме, дека ова е едно од оние остварувања, што ќе одврати 90% од гледачите. Пола од тие што ќе продолжат да го гледаат веројатно ќе го остават на пола сметајќи го за визуелно и ментално напорно, а останатите ќе го завршат давајќи му епитети како „фантастично“, „брилијантно“ или „генијално“. Замалку ќе бев категоризирана во првата група, да не беше мојата помалку егоцентрична и "obsessive-compulsive" карактерна црта на не-застанување пред предизвикот, кој најчесто сама си го поставувам, а во случајов, да го догледам до крај чудново дело и да го ставам на completed листата.
Kuchu Buranko е серија која ретко се среќава прво по невообичаениот концепт на анализа и презентација на својата тема, а второ во хибридната анимација на 2D анимација, Rotoscop, live-action и композитни слики. Главниот протагонист е психијатарот со променлив, наметлив и детски изглед, но и пристап во лекување на пациентитет. Неговиот метод на лечење се витаминските инјекции кои, како да му се фетиш, ги дели неговата згодна и во розе облечена медицинска сестра, како и директната конфронтација на пациентите со нивните проблеми. Ликовите и дејствијата (или „болестите“) се епизодни иако се среќаваат во 2 или 3 епизоди, на пример: службеникот со постојана ерекција, средношколецот со зависност од мобилни телефони, јакузата со страв од оштри агли, писателот со чувство дека нема нови идеи, детето-ѕвезда со нарцисоидна слика за себе итн.
Незнам дали би го препорачала. Иако јас одлично се забавував, мислам дека ова едно од оние анимеа за кои прво треба да прочитате критика и препорака и да заклучите дали е вредно за вашето внимание. Веројатно 90% ќе речат не. За моето вредеше. Епа сега, кој психичка состјба владее со мојот карактер деновиве, проценете сами ,)