Fantastic children - импресии

Понекогаш избегнувам анимеа кои имаат во опис драма или романса. Всушност, многу често. Од некоја причина, премногу емоции, солзи, ми го намалуваат уживањето во гледањето аниме :)
Неможам да кажам што точно ме привлече да почнам да го гледам анимево, но на крај сфатив дека гледав една трагедија, една драма, една прекрасна љубовна приказна. Некако ме потсети на Хамлет, на Ромео и Јулија, на практично се’ што сум читала од Шекспир.
Како поинаку да дефинирам жанр, освен трагедија, во кој, со секое ново раѓање, со секоја инкарнација вие живеете живот, среќавате луѓе; и кога ќе се присетите на некого кого неизмерно сте го сакале, било љубовник, сестра, родител, другар, а сте го оставиле „назад“ во времето, сте ја направиле таа грешка, што ли ќе осетите освен неизмерна болка? А што ако неможете да се присетите и ви остане празна душата знаејќи дека нешто заборавате, некое ветување што сте го дале некому, и тоа ве излудува?
Искрено, анимево беше најмалку научна-фантастика. Ако треба да го споредам со нешто, можеби со Contact - зашто зад кулисите на фантазија и научна фантастика, се крие длабока приказна за љубовта, во општа смисла. Ако го споредувам со аниме... незнам со кое, можеби единствено со Laputa, но во делот на скриените технологии и патот до пронаоѓањето на вистинското „јас“. Ако бидам „пообјективна“ и помалку бесчувствителна, би рекла потсеќа на оние cheesy sci-fi филмови од 60-тите и 70-тите, првите обиди за научно-фантастични филмови, кога Шон Конери имал бубуљици.
Но, за среќа, малку се продлабочив во анимево, па навистина ми остави впечаток на добра приказна. И покрај почетниот слика дека ликовите се деца, а цртежот едноставен. Понекогаш треба да се пројдат тие клучни први епизоди. Понекогаш ќе се открие ремек-дело.

Read More

Fantastic Children - интро

Во моментот на пишување на постов, стигната сум до 16-та од 26 епизоди, оттука она „интро“ во насловот.

Се сеќавате ли на Village of the damned? Кога ќе се испородат деца со бели коси во едно селце во Америка, со чудни манири на возрасни и страшно, страшно зли? Кога прв пат го видов постерот и прочитав набрзина што се случува во Fantastic Children, помислив на овој филм. За среќа, нема абсолутно никаква врска.

Годината на случување е 2012 на Земјата кога конечно ќе се реши мистеријата на „Децата од Befort“ (измислено село во Белгија), кои се појавуваат низ различни места во Европа, секои 11 години, во последните 500 години. Веднаш знаете дека приказната можеби не е уникатна, но ќе биде навистина добра.
Навистина сакам sci-fi приказна која расте. Нека има и враќање назад, и скокање напред, ама да има правец. Од првата, потполно збунувачка епизода, кога не ви е јасно што има врска сега Конрад Рендген со анимево, до 15-тата кога почнуваат пополека да се разјаснуваат работите, и кога ќе ја видите и втората, приказната во приказната, со светлосни години подалечна и поинаква. Тоа е драма во фантазија во научна фантастика...
Анимето не е впечатливо по цртеж, ликовите се премногу едноставно нацртани, со премногу нагласени диференцијални карактеристики, но послушајте ме и не дозволувајте тоа да ве одвлечи од приказната. Кога издржав да ја прегледам петтата епизода веќе ми беше навистина привлечно анимево.
Потоа се зачитав по интернет, како што и обично правам за скоро секое аниме што го гледам, и открив дека авторот Nakamura Takashi, кој е комплетен автор на ова аниме, е режисер и на насловите A tree of Palme (филм кој беше во официјална конкуренција на Берлинскиот филмски фестивал), background artist на Akira (филмот од 1988) и key-animator на наслови како Nausicaa of the valley of the wind. (веќе презентирано на овој блог). И кога се потсетив на A tree of Palme, ми стана јасно каде сум го видела ликот на Helga (главниот женски лик е идентичен во двете анимеа).
Кога читате на recommendations на MAL... искрено, од опишаниве анимеа, не ме потсети на ниедно од нив. Можеби сепак на крај приказната ќе испадне уникатна. Ќе видиме до крај...

Read More