Dear Yuuki...

Кога човек има бујна фантазија, како што е случајот со мене, избегнува драми, особено онакви со кои јас се соживувам, какви што се The Grave of the Fireflies (кој беше на таа Јапанорама, се извинувам за гласниот БЕНГ од задните редови - ми испадна апаратот од раце, барајќи шамивче да си ги избришам очите). Или на пример, Sutjeska (1973) (умирав од плачење кога бев мала, кога на крај загина Борис Дворник, а.к.а. Далматинац). Дефинитивно не! Плачка!
Tokyo Magnitude 8.0 не ме расплака, што значи сум се поместила во по-„ладни“ води. Се’ до 10-тата епизода, реалноста на серијата ме допре, но некако останав со ставот, па баш и не е толку се’сјајно, се’ реално... Се’ до крајот...
Ми се допадна развојот на приказната и ликовите, навистина нешто „свежо“ низ толкуте Глупости што излегоа сезонава. Едноставна анимација, ништо посебно во цртеж, но одлично доловена атмосфера - не требаше ништо повеќе. Ми се допадна амбиенталната музика, не премногу драматична, но некако тивко осамена, болна, помалку трагична. Гласовите повторно одлично избрани. Незнам, ретко одбирам драма, но овие единаесет епизоди беа навистина одлични.
Нeвозможно е да се случи земјотрес од толкав размер без толкава трагедија - да се поместат згради, да распукаат улици, да се рушат мостови, да избувнат пожари, да паѓаат кули, да гинат луѓе. Невозможно е да се остани присебен, особено ако изгубите некој близок - невозможно да е не ви се здроби срцето од болка...
На почетокот...
"this work of fiction surrounding the circumstances of a massive earthquake in Tokyo is based on tremendous amount of research and verification. Striving for a sense of realism, many simulations were thought of to create this original story, however circumstances may be different to the real thing"

Некако на крајот, не сакам ни да замислам колку би можело да е пореално, пострашно од ова............

Posted in: BONES, Tokyo Magnitude 8.0