И порано споменав дека онакви женски ликови - јаки однадвор, меки одвнатре ми се омилени.
Кога бев мала и на ТВ се даваше Роботека, ја засакав Lisa Hayes (или Hayase Misa во Macross), не можам да се сетам зошто - се сеќавам дека од почеток не ми беше омилениот лик, изгледаше како ладнокрвна, вообразена кучка. Но, некако со време, ми оставаше поинаков впечаток, помалку трагичен. Никогаш не сум знаела да проценам карактери, и во луѓето често грешам кому се отварам и со кого се зближувам. Можеби и сега е така. Ама неможев никако да се сетам на ниеден друг лик од серијата, не до толку детали како на Misa. И бев пресреќна кога повторно го открив анимето, во уште подобрата верзија, Macross. И повторно да ја засакам Misa.
Ако почнам да го разглобувам анимево, секако не можам да останам објективна. Многу ми значеше и како дете, и многу ми значи и ден денес. Замислете, направено во 1982 година, неговиот терк го следат многу други, а особено целиот понатамошен серијал на Мacross. Го имате чувството на старите научно-фантастични серијали и филмови, атмосфера помалку збунувачка, шовинистичка и политички некоректна, надополнета со, за денешни услови, многу смешна музика. Јас се изненадив пријатно кога ја слушнав песната, која се јавува бар во оваа серија и во Macross Frontier. Фактот барем ме поднасмеа малку :)
Што се однесува до приказната, има некоја оригиналност, ако се размисли дека во овој период баш и немало вакви цртани серии. Не е нешто најдобро од овој жанр, не е нешто незаборавно, но сепак e нешто ново. На Земјата се урива свемирски брод, без знаци на живот; после 10 години реконструкција и планови за полетување, Земјата е нападната од џиновската раса Зентради, потполно милитаристичка раса, за која подоцна низ серијата ќе се воспостави дека дели иста предисторија со луѓето. Зентрадите незнаат за односите машки-женски, немаат песни, немаат никакви услови за хедонизам, немаат „култура“. И почнува војната. Свемирски борби на пилотирани летала, и волшебната песна на Minmay, која ќе ги освои Зентрадите. Земјата го жртвува Макрос за да се спаси, Армијата која е испратена од Зентрадите е исто така планирана жртва, папосле уништувањето на светот, Земјата почнува да функционира како Нови Обединети Нации на Миклонци и Зентради... ништо посебно.
Интересни се ликовите и моментите на раскажување на нивните лични приказни, љубовните тријаголници, скршените срца, преданите пријатели, предадените идеали, изгубените стари и стекнатите нови пријателства. Не се нешто претерано обработени, нема некои ефекти во цртежот, сега се’ делува некако старо и подизгужвано, но ако ја вклучиме машината за патување низ времето, ќе стане нешто неверојатно, прекрасно и возбудливо. Или ако гледаме пообјективно од мојот overly-zealous point of view, нешто „барем не досадно“, и можеби и „вредно да му се даде шанса“.
Кога бев мала и на ТВ се даваше Роботека, ја засакав Lisa Hayes (или Hayase Misa во Macross), не можам да се сетам зошто - се сеќавам дека од почеток не ми беше омилениот лик, изгледаше како ладнокрвна, вообразена кучка. Но, некако со време, ми оставаше поинаков впечаток, помалку трагичен. Никогаш не сум знаела да проценам карактери, и во луѓето често грешам кому се отварам и со кого се зближувам. Можеби и сега е така. Ама неможев никако да се сетам на ниеден друг лик од серијата, не до толку детали како на Misa. И бев пресреќна кога повторно го открив анимето, во уште подобрата верзија, Macross. И повторно да ја засакам Misa.
Ако почнам да го разглобувам анимево, секако не можам да останам објективна. Многу ми значеше и како дете, и многу ми значи и ден денес. Замислете, направено во 1982 година, неговиот терк го следат многу други, а особено целиот понатамошен серијал на Мacross. Го имате чувството на старите научно-фантастични серијали и филмови, атмосфера помалку збунувачка, шовинистичка и политички некоректна, надополнета со, за денешни услови, многу смешна музика. Јас се изненадив пријатно кога ја слушнав песната, која се јавува бар во оваа серија и во Macross Frontier. Фактот барем ме поднасмеа малку :)Што се однесува до приказната, има некоја оригиналност, ако се размисли дека во овој период баш и немало вакви цртани серии. Не е нешто најдобро од овој жанр, не е нешто незаборавно, но сепак e нешто ново. На Земјата се урива свемирски брод, без знаци на живот; после 10 години реконструкција и планови за полетување, Земјата е нападната од џиновската раса Зентради, потполно милитаристичка раса, за која подоцна низ серијата ќе се воспостави дека дели иста предисторија со луѓето. Зентрадите незнаат за односите машки-женски, немаат песни, немаат никакви услови за хедонизам, немаат „култура“. И почнува војната. Свемирски борби на пилотирани летала, и волшебната песна на Minmay, која ќе ги освои Зентрадите. Земјата го жртвува Макрос за да се спаси, Армијата која е испратена од Зентрадите е исто така планирана жртва, папосле уништувањето на светот, Земјата почнува да функционира како Нови Обединети Нации на Миклонци и Зентради... ништо посебно.
Интересни се ликовите и моментите на раскажување на нивните лични приказни, љубовните тријаголници, скршените срца, преданите пријатели, предадените идеали, изгубените стари и стекнатите нови пријателства. Не се нешто претерано обработени, нема некои ефекти во цртежот, сега се’ делува некако старо и подизгужвано, но ако ја вклучиме машината за патување низ времето, ќе стане нешто неверојатно, прекрасно и возбудливо. Или ако гледаме пообјективно од мојот overly-zealous point of view, нешто „барем не досадно“, и можеби и „вредно да му се даде шанса“.
1 коментари:
Поштуем in-the-face карактери , шо се` носат на свој грб.
Life sucks , so suck more :))
Објави коментар