Љубовна приказна и растење

Ми тргна со Miyazaki. Еден ден седнав и ги изгледав сите негови филмови во еден здив... бар оние што ги немав гледано. Незнам зошто сум ги оставила за доцни години, ама сепак, и покрај оние карактеристики за кои и самиот тој вели дека се типични за секој негов филм, незнам зошто... сите ми беа различни. Конкретно Whisper of the heart не е во режија на Miyazaki, тој го пишува само текстот за филмот, но сепак е дел од филмовите на Studio Ghibli. Иако, ова е првиот филм на Ghibli кој користи дигитална технологија во движењето на елементите во светот на Баронот на пример, и прв јапонски цртан филм кој користел Dolby Digital технологија. Тоа, секако, не го спречува да биде одличен филм.
Оригиналниот наслов на филмот е Mimi o Sumaseba (耳をすませば), буквално значи Ако слушаш внимателно и е адаптација на мангата и новелата со ист наслов од Hiiragi Aoi. Иако, во многу детали двете приказни се потполно различни, основата е иста. Приказната е за Shizuku, која е сосема обично девојче, заљубено во светот на книгите. Еднаш патувајќи со воз, случајно ќе наиде на голема дотерана мачка, која ќе ја одведе до продавницата за антиквитети каде започнуваат сказните. Тука ќе го запознае Seiji, кој и’ го кажува сонот да учи да прави виолини во Cremona, што ќе ја поттикне и Shizuku да го оствари својот сон и да пишува книги, тестирајќи се со приказна за Баронот, чудната мачка од антикварницата.
Филмот многу нежно, непретенциозно зборува за растењето, за тенката линија на пријателството и детската љубов, за изборот што го правиме кога растеме и прашањето „што сакаме да бидеме“. Сето тоа го раскажува низ прекрасни сцени на реалниот и имагинарниот свет. Сцените во фантазијата на Shizuku, летечките острови и чудните градови се дело на уметникот Inoue Naohisa кој целата своја фантазија ја преточува во сликите кои Ghibli ги претвори во уметничкиот филм Iblard Jikan.
Има нешто што ме потсети на 5 centimeters per second, претпоставувам звукот на емоциите, бидејќи во основа се толkу различни. Во Whisper of the heart, децата на 14 години, сеуште се по малку деца, нивните светови се полни со книги за фантастичниот свет на самовилите, џуџињата (и мачките), љубовта има поинаква смисла и шанса, а ветувањата се помалку реални и сеуште детски. И setting-от, и приказната, и ликовите, се’ е некако по-детски, по-фантастично, и според мене, малку пореално.

Posted in: Whisper of the heart