Еден нежен женски глас раскажува. Листа низ изгребани слики, фотографии од среќни моменти, сеќавања на нечие несреќно детство.
09-05-16%5D.JPG)
Оваа сезона меѓу најдобрите анимеа според мене е Rainbow, приказна за седуммина малолетнички „деликвенти“ во поправен дом, одамна, во 1955 година. Период кој бил толку тежок за Јапонија, која се опоравувала бавно после Втората светска војна. Пред да почнам со гледање, очекував некакво поинакво насилство и некаква поинаква драма. Како оние американските затворски приказни за некој кој невин се наоѓа во свет на безмилосни криминалци кои не гледаат подалеку од своите лични интереси на преживување во таква груба средина.
Но, Rainbow раскажува приказна за секое момче одделно. И секоја раскажана приказна ве потсеќа толку многу на сите оние тажни стории во весниците за физичко и психичко малтретирање на децата, оние стории кои ви ги полнат очите со солзи. Едноставно, не гледате никаква вина во нивните (не)дела. Сите се (релативно) невини во вашите очи. И уште на почетокот ви е јасно дека не гледате 7 различни приказни, туку 7 делови од една братска приказна за опстанокот меѓу ладните затворски ѕидови. Уште на почетокот секој од нив си наоѓа место и улога во приказната, а посебно во делот на разоткривање на перверзните, насилни и одвратни ликови на главниот чувар и на докторот, и во секој план за победа и бегство.
Анимацијата е навистина добра, посебно што се гледа потеклото од манга цртежот. Ликовите се толку дистинктивни, заедно со гласовите, и дури и прекарите се навистина својствени за карактерите и нивните позадински приказни. Особено, едвај чекате да ве помилува нежниот глас на раскажувачот (-чката) и нежно да ви раскаже за соништата или желбите на децата. И музиката, особено the opening theme - се’ совршено работи за ова аниме да добие високи оценки и кај критичарите и кај фановите.
coldrain - We're not alone
Незнам точно колку епизоди ќе има и на каде ќе продолжи приказната, ама едвај ја чекам секоја наредна недела кога излегува нова епизода, да ја видам заборавената борба на момчињата со животот.
09-05-16%5D.JPG)
Оваа сезона меѓу најдобрите анимеа според мене е Rainbow, приказна за седуммина малолетнички „деликвенти“ во поправен дом, одамна, во 1955 година. Период кој бил толку тежок за Јапонија, која се опоравувала бавно после Втората светска војна. Пред да почнам со гледање, очекував некакво поинакво насилство и некаква поинаква драма. Како оние американските затворски приказни за некој кој невин се наоѓа во свет на безмилосни криминалци кои не гледаат подалеку од своите лични интереси на преживување во таква груба средина.Но, Rainbow раскажува приказна за секое момче одделно. И секоја раскажана приказна ве потсеќа толку многу на сите оние тажни стории во весниците за физичко и психичко малтретирање на децата, оние стории кои ви ги полнат очите со солзи. Едноставно, не гледате никаква вина во нивните (не)дела. Сите се (релативно) невини во вашите очи. И уште на почетокот ви е јасно дека не гледате 7 различни приказни, туку 7 делови од една братска приказна за опстанокот меѓу ладните затворски ѕидови. Уште на почетокот секој од нив си наоѓа место и улога во приказната, а посебно во делот на разоткривање на перверзните, насилни и одвратни ликови на главниот чувар и на докторот, и во секој план за победа и бегство.
Анимацијата е навистина добра, посебно што се гледа потеклото од манга цртежот. Ликовите се толку дистинктивни, заедно со гласовите, и дури и прекарите се навистина својствени за карактерите и нивните позадински приказни. Особено, едвај чекате да ве помилува нежниот глас на раскажувачот (-чката) и нежно да ви раскаже за соништата или желбите на децата. И музиката, особено the opening theme - се’ совршено работи за ова аниме да добие високи оценки и кај критичарите и кај фановите.
coldrain - We're not alone
Незнам точно колку епизоди ќе има и на каде ќе продолжи приказната, ама едвај ја чекам секоја наредна недела кога излегува нова епизода, да ја видам заборавената борба на момчињата со животот.
0 коментари:
Објави коментар