Доста беше аниме пост, back in critical action ;)
И од кај да се почне... Веројатно најдобро од секојдневието, барем моето онака обично, веќе помалку NEET-овско (а.к.а. social zombie!). Желбата да се пронајде херој, или да се обвини некого за својата безперспективна иднина. Да се уништи бескруполозно она што ве повредило или да се продолжи да се биде жртва, предадена од преметот на вашата борба. Да се побегне од реалноста во дигиталниот свет или да се живее со надеж за спас на светот надвор. Да се бунтува против конформизмот на денешницата или да се верува во човештвото и неговата иднина. Секако, оние што го гледале Higashi no Eden, не се збунија од овој вовед. Навистина, покрај сите оние lovey-dovey shoujo и сите kick-ass shounen anime-a и сите адаптации на игри што излегоа во оваа година, конечно нешто оригинално што привлекува внимание. Оригинално, само во смисол на различно од горе-наведеното,но доволно да ве задржи пред мониторот.
Уште една приказна за херој во еден од нас, херој во секој обичен, доволно интелегентен, доволно визионер, доволно самоуверен и доволно оптимист - без супер-моќи, роботизирано оружје или натприродни и нереални сојузници. Уште една приказна за спас или доминација на светот, или Јапонија. Уште една игра на опстанок „а-ла-Battle Royale“ и победа на најдобриот, најоригиналниот, највештиот. Уште една приказна тесно поврзана за социјалниот статус и проблемите на младите Јапонци. Уште една приказна за играта на случајности. Уште една (не)реална приказна за пријателството и љубовта. Земете било која тема од овие одделно и ништо особено. Ставете ги сите на куп и добивате одлично аниме, кое дефинитивно заслужува продолжение, па нека биде тоа и во вид на филмови. Навистина, 11 епизоди беа само доволни за вовед, да ви стане интересно и да сакате уште.
Кога го гледав трејлерот ме привлече уште од старт, и го ставив во plan-to-watch листата. Но, кога почна да се емитува... Хм, гледајќи ги оценките, помислив, мора да е too-hyped. И почекав малку, за повторно да ме возбуди. Но, искрено не ме возбуди премногу. Ама ми се допадна: ликовите - многу симпатични, главните добро обработени, споредните доволно дополнувачки; приказната - со интересен почеток, интересен тек, интересна кулминација, забавна и воопшто не-напорна; хуморот - па, ве држи во текот на целата серија, очигледен и оптимистички, ништо прикриено и саркастично; цртежот - симпатични едноставни лица, од една страна, детално векторизирани позадини, внимателно обработени, од друга; а музиката - искрено, ме изненади OP theme-от од Oasis, но не значи дека не ми се допадна, а ED-от беше графички фантастичен, иако музиката, како и целиот soundtrack, не беше нешто посебно.
Но, најинтересни ми беа сите оние очигледни, но донекаде и скриени метафори: Светот е зафркнат, треба да се најде Спасителот, меѓу 12 избрани; со „обврска на оние што имаат“ (noblesse oblige) и со помош од консиерж - Juiz (Судија), од Земјата на Изгрејсонцето да го направат Рајот. И мотото: The abuse of greatness is when it disjoints remorse from power! Edit: Ќе се направам паметна во моментот и ќе кажам дека го открив Шекспировиот Цезар, повторно :)
И на крај, не беше hyped, навистина многу добро аниме. Едвај чекам до филмот,да ја видам борбата за Рајот на принцот во земја без крал ;)
И од кај да се почне... Веројатно најдобро од секојдневието, барем моето онака обично, веќе помалку NEET-овско (а.к.а. social zombie!). Желбата да се пронајде херој, или да се обвини некого за својата безперспективна иднина. Да се уништи бескруполозно она што ве повредило или да се продолжи да се биде жртва, предадена од преметот на вашата борба. Да се побегне од реалноста во дигиталниот свет или да се живее со надеж за спас на светот надвор. Да се бунтува против конформизмот на денешницата или да се верува во човештвото и неговата иднина. Секако, оние што го гледале Higashi no Eden, не се збунија од овој вовед. Навистина, покрај сите оние lovey-dovey shoujo и сите kick-ass shounen anime-a и сите адаптации на игри што излегоа во оваа година, конечно нешто оригинално што привлекува внимание. Оригинално, само во смисол на различно од горе-наведеното,но доволно да ве задржи пред мониторот.
I saw you in Heaven
and heard of your glory
You saved our world from the fallen angels
I saw Messiah standing,
Standing before me with no words
Nothing but “Hope”.
When we lost dread, a Demon was laughing
But now you are showing us wonder
Giving your love
With awe, down on my knees again
I’ve got to know you’re the one,
The only one reveals the world
The king has come to lighten up your feet
The king has come! With justice till the end
The king has come! To save us from the dark
Who could ever doubt? We have faith
Let me walk with you when I'm lost in the wild
I know you always lead me to another Eden
LEt me bless your name, O Lord, O Lord
Your words will never fade away
Since we believe you're the light on Earth
Reveals the world
1 коментари:
Супер аниме , има многу битен елемент - лепи за монитор :)
Објави коментар